De zoektocht naar nieuwe materialen evoceert nieuwe architecturale concepten.
Het invoegen van openheid door straten en steegjes door een gebouw te laten gaan, maakt het gebouw deelachtig aan de stad. De circulatie van een gebouw is daar gepromoveerd tot voetpad, passage en stedelijke beleving.
Omdat licht ver reikt, is er geen limiet aan het verkennen van de ondergrondse diepte als goed geïsoleerd en zonnig deel van de stad.
Driedimensioneel stedenbouwkundig denken provoceert architectuur.
Je hebt geen bergen nodig om een labyrintisch dorpsontwerp te creëren, het integreren van een speels stedenbouwkundig denken in je architectuur is gelijkwaardig.
Van het ene verdiep naar het andere gaan hoeft niet infrastructureel te zijn, het kan architecturaal zijn.
Omdat wandelen een plezier op zich is, kan architectuur eraan deelnemen door middel van een bezield ontwerp.
Voorbij het schoolachtige van een school, kan het deel blijven uitmaken van het dagelijks leven in de stad, als een aantrekkelijke plek voor iedereen om levenslang te leren.
De zoektocht naar nieuwe materialen evoceert nieuwe architecturale concepten.
Het invoegen van openheid door straten en steegjes door een gebouw te laten gaan, maakt het gebouw deelachtig aan de stad. De circulatie van een gebouw is daar gepromoveerd tot voetpad, passage en stedelijke beleving.
Omdat licht ver reikt, is er geen limiet aan het verkennen van de ondergrondse diepte als goed geïsoleerd en zonnig deel van de stad.
Driedimensioneel stedenbouwkundig denken provoceert architectuur.
Je hebt geen bergen nodig om een labyrintisch dorpsontwerp te creëren, het integreren van een speels stedenbouwkundig denken in je architectuur is gelijkwaardig.
Van het ene verdiep naar het andere gaan hoeft niet infrastructureel te zijn, het kan architecturaal zijn.
Omdat wandelen een plezier op zich is, kan architectuur eraan deelnemen door middel van een bezield ontwerp.
Voorbij het schoolachtige van een school, kan het deel blijven uitmaken van het dagelijks leven in de stad, als een aantrekkelijke plek voor iedereen om levenslang te leren.
De zoektocht naar nieuwe materialen evoceert nieuwe architecturale concepten.
Het invoegen van openheid door straten en steegjes door een gebouw te laten gaan, maakt het gebouw deelachtig aan de stad. De circulatie van een gebouw is daar gepromoveerd tot voetpad, passage en stedelijke beleving.
Omdat licht ver reikt, is er geen limiet aan het verkennen van de ondergrondse diepte als goed geïsoleerd en zonnig deel van de stad.
Driedimensioneel stedenbouwkundig denken provoceert architectuur.
Je hebt geen bergen nodig om een labyrintisch dorpsontwerp te creëren, het integreren van een speels stedenbouwkundig denken in je architectuur is gelijkwaardig.
Omdat wandelen een plezier op zich is, kan architectuur eraan deelnemen door middel van een bezield ontwerp.
Van het ene verdiep naar het andere gaan hoeft niet infrastructureel te zijn, het kan architecturaal zijn.
Voorbij het schoolachtige van een school, kan het deel blijven uitmaken van het dagelijks leven in de stad, als een aantrekkelijke plek voor iedereen om levenslang te leren.
De zoektocht naar nieuwe materialen evoceert nieuwe architecturale concepten.
Het invoegen van openheid door straten en steegjes door een gebouw te laten gaan, maakt het gebouw deelachtig aan de stad. De circulatie van een gebouw is daar gepromoveerd tot voetpad, passage en stedelijke beleving.
© Dirk Coopman