De gelijktijdigheid van een parking als biotoop voor watervogels behoort tot het architecturale vermogen om zijnden de simultaniteit der tegenstellingen te geven in één ruimte.
Transformeren van wat zwaar en lomp is tot ultralicht en elegant, en dit in de gedaante van tastbare werkelijkheid, betreft een architecturale onderneming voorbij de kritiek.
Ruimtelijk quantum denken richt zich op het vermogen omkeringen te realiseren.
Architecturale omkeringen kennen de feitelijkheid van de echtheid van architectuur.
Een natuurlijke biotoop creëren is normatief en inherent aan architectuur op steenbouwkundige schaal en van stedenbouw op architecturale schaal.
© Dirk Coopman