Het detecteren van ruimtelijke waarden en ready-mades zoals een boom, een weiland of uitzicht op een kronkelende vallei kan worden tentoongesteld door simpelweg een tafel op de juiste plek te plaatsen.
Een bestaande context opsplitsen in sequensen en ondertussen nieuwe contrasterende elementen toevoegen om oude bestaande kwaliteiten uit te lichten biedt langdurig werkende differente emoties in de neurale circuits.
Plaatsen van betrokkenheid bestaan eerst architecturaal de rest volgt er uit als zijn consequentie. Een oude grote boerderij en zijn uniek landschap biedt de ruimte aan groepen om op diverse wijzen op elkaar betrokken te zijn.
Als een plaats architecturale authenticiteit bezit toont meesterschap zich als terughoudendheid.
Communicatie tussen oude en nieuwe stenen, tussen voorbij gebruik en het nieuwe leven heeft de status van een compositie tussen eeuwen. Architectuur communiceert over lange tijdsafstanden, zowel met degenen die er niet meer zijn als met zij die nog moeten komen. Degenen in het midden hebben het voordeel erin te leven.
Genieten is normatief en in die zin meer productief dan wet.
De verschuiving van 'infrastructurele exploitatie van de open ruimte' naar 'het genieten van omgevingskwaliteiten' is een andere aansturing (dan duizenden pagina's wet) om onze leefwereld in zijn beste versie te krijgen.
Architectuur kent zijn weg in het maken van plannen voor gezinnen, overheid en commerciële diensten, maar op de schaal van een groep vrienden is het minder aanwezig om de waarde van vrije interacties te ondersteunen.
© Dirk Coopman